جيت
لهندڙ سج جي،
روز شفق،
مونکي ٻُڌائي ٿي
تون ستارن ساڻ سجايل،
راتين ۾ ملندينءَ!!
يا ته وري،
چنڊ جي چانڊوڪي بڻجي،
ساھ وسيلي،
منهنجي رُوح ۾،
پيهي ويندينءَ!!
پر ايئن ته سانئڻ!
منهنجي عمر جون ڪيئي بهارون،
گذري ويون!
جن کي هميشه،
هار ئِي ساڳي ريت ملي!!
روز جدائيءَ جي لمحن کي،
سڄڻي آهي جيت ملي!!!