نِنڊ مِٺي
تُون آن منهنجي ننڊ مِٺي،
جيڪا سُوليءَ تي به اچي ٿي،
پر تُون ڪٿي آن؟
مونکان ايئن تون ڇا لئه رُٺِي آن؟
جڏهن کان منهنجي، ماکي جهڙي،
دنيا مان تُون اُڏرِي وئي آن،
منهنجي وجُود تان،
ريل ڏُکن جي گذرِي وئي آ،
هر شئي مونکان وسري وئي آ،
جي نه اچين ته، نيڻن ۾ نيزا، ڏينهن ٿو کوڙي،
چين اکين جو، رات ٿي روڙي،
تنهنجي فُرقت جِي نِٽهڻ ۾،
ڪُرڙِي وانگر روز لُڇان ٿو،
راهه پُڇان ٿو، منٿ مڃي تُون،
هڪڙو ڀيرو آءُ هلي! مُون سان مٺڙي،وڃ توُن مِلي!
تُون آن منهنجي ننڊ مِٺِي،
ڇا لئه مون کان آهين رُٺِي!؟