سوچ ۾ گُم سُم گهر هوندس.
تڏهن به ڪاڇي ٿر هوندس.
درد جي شدت جي گهيري ۾،
جڏهن به تڙپيس ڌَرُ هوندس.
جو به امن جي ڪاڻ اُڏاڻو،
اُنهيءَ پکيءَ جو پَر هوندس.
ليڪ ته ڇا مان ٽُبڪو ناهيان،
جي هوندس شعر ۾ تَرُ هوندس.
شعرجي جنهن به اُهمڪ ماپِي،
اڻ ڪٿ اونهو جر هوندس.
سنڌ جي نقشي کي مَت ڇيڙين،
لڱ لڱ لونءِ لونءِ ڄَر هوندس.
عشق عزيز جڏهن ڀي اُلريو،
پهتو تنهنجي در هوندس.