وقت خيبر جي آ ڳَلِي وانگي.
آءُ گذريس گَجِي علي وانگي.
حُسينيت ته اڄ به زنده آ،
يزيديت ڪوٺجي مَلِي وانگي.
ايترو دِل هِريل هَنيارِي آ،
درد پِي ٿي وڃي اُلِي وانگي.
جُتجُو لا تقنطُو کان سِوا،
زندگي بڻجي ڪيئن وَلِي وانگي.
هيڪلائي جي سرد موسم ۾،
ياد اُڊڙيل ٽُٽل رِلِي وانگي.
ٿيس دفن ديس جي مٽي ۾ عزيز،
پوءِ رَهندِي قبر ڪَلِي وانگي.