عشق سانڍيو سُرور پنهنجو آ.
حُسن کي ڀي غرور پنهنجو آ.
دل جڏيءَ جا جو بکيا اُڊيڙي ٿو،
سوبه ماڻهو ضرور پنهنجو آ.
ڇاڏجي دل ٽُٽڻ جو ڏوراپو،
دل ڏني سين قصور پنهنجو آ.
عشق ساگر اجهل گهڻو ڏاڍو،
سِڪ ٻيڙو به جُهور پنهنجو آ.
شاعري توڙي نثر ۾ رت ست،
۽ نچوڙيو مون نُور پنهنجو آ.
هيڪلائي عزيز وِرُ ٿي وئي،
۽ مسيحا به ڏُور پنهنجو آ.