تاريخ ڪئي چيخ بگاڙيو ڇو ٿا؟
مرضيءَ سان حقيقت کي چٻاڙيو ڇو ٿا؟
مان ڪُڻب قبيلي جي نه ڪنهن فرد جي آهيان-
مان سنڌ جو ماضي هان چِيهاڙيو ڇو ٿا؟
جي ڪُلفت جي بدبُوءِ ماڻهو وڪوڙي،
ته الفت جي گل جي پَکِي پوکجان.
۽ نفرت جي ڪلراٺي ڌرتي کي کيڙي،
تون محبت جا سورج مُکي پوکجان.
تو محب پُڇيو حال ڪيئن گذري ٿي،
آوِيءَ ۾ جئين ٿانءُ تِئين گذري ٿي،
هر رات لُڇي ڏينهن پَچي گهاريان عزيز-
فرقت ۾ بهرحال اِئين گذري ٿي.
هڪٻئي کان ڪنارا گهڻو ڏُور ها،
زندگي جي ندي مان تَرِي پار پيس.
وقت فرعون هو مان نه موسى سهي،
پر قلم جي ڇَڙِي سان سُرِي پار پيس.