تو چيو هو ڪڏهن غم تي نه سوچجان،
هر جنم ۾ ڪنديس مُرڪي مان آجيان،
غم پهاڙن جيان پوءِ به مرڪان عزيز-
اوءِ منهنجي امڙ ڏَسُ ٻِيو ڇا ڪيان ؟؟
هيءُ ماءُ جهڙي عظيم هستي،
۽ سنڌ جهڙي عظيم ڌرتي،
اٿاهه جذبن جا گُل وکيري-
ڪيم نڇاور سميت سرتي.
هر سال پِتي ۾ پٿرِي جهڙو،
اک ۾ اٽڪيل ڪُڪَرِي جهڙو،
او ديس دُکايل نئون سال مبارڪ-
چوندي ڀانيُم ڪَڪَرِي جهڙو.
ڏاڍي ٿڌي پر ڏاڍي ڏُکي پڻ،
تون ڄڻ گورک ٽڪري آهين.
روز هوا جو رقص ڳلين ۾،
سونهن سُروپ جي نگري آهين.