دوستي غم ڏِئي وٺِي ڇڏجي.
ريل دل تي وهي سَهِي ڇڏجي.
لوڻ جي لپ کڻي جي ڪو به ملي،
دل جي جِهيرن تي هٿ ڏئي ڇڏجي.
مَنصبن توڙي نشو عهدن جو،
ماڻهپي کان پري رکِي ڇڏجي.
ڪِين خيرات ۾ کِل خوشي وٺجي،
ڏُک کي ڀاڪِي وجهي کِلِي ڇڏجي.
دل جا رستا سڀئي نه بند ڪجن،
واپسيءِ جي به ڪا ڳَلِي ڇڏجي.
حسرتون پوءِ کڻي بُٺِي تي اچين،
اچ ته جيئري پرين مِلِي ڇڏجي.
جي ڀِنل نيڻ درد جا نه اُگهي،
روڙي دنيا جِي بي حِسِي ڇڏجي.
دل جي ڪُن مان حوصلي سان عزيز،
روڳ جي واگهه کي ڪَڍِي ڇڏجي.