توکي ساري ڳاٽ ڳڙي پيا
لارُون لارُون لڙڪ لڙي پيا.
تُون وڇڙينءَ ته غم سان ناتا،
گهاٽا ۽ مضبوط جُڙي پيا.
ورهين کان پوءِ موسان ملينءَ ته،
من جي اڱڻ ۾ گل ٽڙي پيا.
من اونداهي ويران کنڊر تي،
سار جا سهسين چنڊ کڙي پيا.
تنهنجا ٽهڪ ٻُريا ته فضا ۾،
ڄڻ ته مَڌُر ڪي ساز ڇڙي پيا.
تنهائي جي ڄَر ۾ عزيز جا،
جذبا پتنگن جيئن سڙي پيا.