گُونگن جي شهر تَر ۾ ٻئي چَپَ سِبي ڇڏيم.
ٻُوٽي اکين ڪَنن ۾ ڪپّهه وجهي ڇڏيم.
هوڪا ڏنم ته مون کان محبت مَڻين وَٺو،
ڪنهن نه وتي ته واپس دل ۾ رکي ڇڏيم.
هڻندو آ هام هرڪو سَهنجن ۾ ساٿ جي،
اَهنجن ۾ ڪم اچي ڪو سمجِهي سِکي ڇڏيم.
برباد نيڪيُن تي جي وقت پَئي رُنو،
مُرڪي پئي وقت جا ڳوڙها اُگهي ڇڏيم.
مقدر جي راند آهي يا ڀيل حالتن جي،
ڇالئه ڏجن ميارُون خود کي چئي ڇڏيم.
لڇ پُڇ سَمُنڊ جهڙي آواز اُڀ ڇُهيو،
ڄَرڪِي عزيز ڄِڀ کي تالو ڏئي ڇڏيم.