پورهيت اکيون
عجب پورهيت اکيون پنهنجون،
عمر پوري ڪماياسين،
اسان سپنا رڳو جانان!
عجب مجذوب دل پنهنجي،
عجب هي آجپي ـــ ٻانهون!
اوجاڳن جون هڙون ويچي،
خريديون سِين سفر راهون!
قرابت جي عجب دوري!
غضب احساس قربت جو!
سمندر ۾ سِپي پياسي،
سِپي ۾ سمنڊ تاسارو!
سندرتا ــ سانجھه جي پويان،
حياتي ڀر رُليا آهن!
نظر جا نيڻ ٿي پاڳل،
هوائن سان گھُليا آهن!
سدا بي چين ئي رهيو،
بدن خانه بدوشيءَ جو!
سدا سُڳنڌن پٺيان رُليو،
هينئون پوپٽ جيان ماندو!
نه پيرن جو پتو ڪوئي،
نه راهن جي خبر ڪائي!
اِڇائن جي مسافت ۾،
رهيو بس روح سودائي!
وصل جا ڪي ٻه ٽي لمحا،
هِجر جون هِن ڊگھيون راتيون!
اڪيلائي جي اَجگر ۾،
رهيون آٿت رڳو يادون!
رهيون آٿت رڳو يادون!