دار تي دارا شڪو ھ
رسمِ وفا جي راھ ۾،
ڪيئي ڪُٺا ڪوپا ڪوي.
آ رات جي هر رَند ۾،
اڄ رَت سندي تن روشني.
هُو دار تي دارا شِڪوھ،
ٺٽّي ۾ سرمد جي سِسِي.
خوشبو تنين جي خونَ جي،
تاريخ ٿي تنهن کي چُمي!
آڪاش جي آغوش ۾،
هُو چنڊ پيو آ آهلي.
ڏيئي وساڻل جان لڳي،
ٿِي جھوڪ جي هر ڪا ڳلي!
ڇو ڀٽ ڌڻيءَ جي ديس ۾؟
ڪا رات آ ڪاهي پَئي!
ٿيون رت ڦڙا روئن اکيون،
زخمي پَيو آ روح ٿِي!
آ زندگي جي راھ ۾،
ڄڻ زندگي رهجي وئي!
ڪائي تمنا روح جي،
آ روح ۾ رهجي وئي!