دوکن جي هن جھنگ ۾ سرتا!
خواب اُجاڙيا ويا اسان جا.
وماس رڃّ ۾ جاڳي جاڳي،
نيڻ اجهاڻا رات ننڊاکا.
ڪالهه ڀٽائيءَ پير ڇهيا جن،
کوليءَ بَک بڻيا سي رستا.
تون جي وڇڙين يار اسان کان،
لُڙڪ اکين ۾ ها ڦٿڪي پيا.
خيالن جي کِڙڪي کُلندي ئي،
لفظن کاڌا ڪيڏا ڀڙڪا!
تو ئي هڪڙي ڪارڻ سانئڻ!
نيڻ اسان جا در در ڀٽڪيا.
من جي اجڙيل ڪاڪ جيان هِن،
رات ــ شهر جا ڌنڌلا شيشا.
وڃن ٿا ڇڻندا هڪ هڪ ٿي،
جيون ـــ وڻ مان جوڀن پتا.