جيئڻ لئه ٿورڙو جيون، حياتي ڀوڳنا ساري،
پُڇي ڪوئي ڏسي چنڊ کان ڪَٽي آ رات جنهن ڪاري.
سمندر جان ڪٿي آهي تمنا جو ڪنارو ڪو!
جياپو نيڻ سپنن جا، مسافت پنڌ آ واري.
هئي ڪنهن عاج جان اُجري، ڪلي معصوم جان ڪومل،
ڪُٺي ناري وئي آهي ڪري جا ڪالھه هوءَ ڪاري!
اڙي او لاڙڪاڻا! هُو گھٽيون تنهنجون ڪئين وسرن؟
رُليون جي پاڻ سان گڏجي، جنم جن سان رهي ياري!
جواني خواب ناکئي جان، بتيلي ـــ پُور جان دلڙي،
سدائين عشق جي لهرن، ڪٿي ٻوڙِي ڪٿي تاري!
انوکي چڻنگ چاهت جي، پتو مجذوب ئي ڄاڻن،
هئي تِيلي ته هڪڙي پر وئي ٻيلو سڄو ٻاري!