ڪهڙي مَٽَ جي مي تون آهين؟
سڪ اسان جي سمنڊ سراپا
درد ئي دل جو ساحل آهي
پيار اسان جو پنج ــ ند جهڙو،
پياس ئي پنهنجي پاڳل آهي.
لهرون لهرون لمحا سارا،
چنڊ ــ ڳليون هِن پنهنجا چارا
ديد آ تنهنجي عيد اسان جي،
نيڻ ئي تنهنجا ٽيھ سيپارا.
سار به تنهنجي سنڌوءَ جھڙي
تاري ٻوڙي، ٻوڙي تاري
قرب به تنهنجو قاتل جھڙو
ماري جياري، جياري ماري.
صبح به تون آن، سانجھي تون آن
من جي نيّا، مانجھي تون آن
آر به تون آن، پار به تون آن
سارو ئي سنسار به تون آن.
دوري هوندي، ويجھي ڀاسين
ويجھي هوندي، ويجھي ناهين!
مون ۾ آهين، مون ۾ ناهين!
آهين ناهين، ناهين آهين!
ڇاهين آخر، ڇاهين ڇاهين؟
سارا منڊَ ۽ چنڊَ تون آهين
تنهنجو واسو، آسو پاسو
ڪيڏو پيتو پوءِ به پياسو
من اسان جو آ وارياسو
ڪهڙي مَٽَ جي مي تون آهين؟
ڪهڙي مَٽَ جي مي تون آهين؟