ڪوي جي خواب جھڙيون اکيون
ڪنهن ڪوي جي خواب جھڙيون،
او پرين! تنهنجون اکيون.
مرڪ تنهنجي مئڪشي جان،
زلف تنهنجا ڄڻ گھٽائون،
تون سراپا
شاعريءَ جھڙي حسينا!
تون اڪيلي او ڳهيلي!
ڳوٺ جي ڪنهن ڀي ڳلي ۾،
پئه نه ائين نڪري ڪڏهن،
ڪيتريون پاڳل نگاهون،
تنهنجي تعاقب ۾ وتن ٿيون ڀٽڪنديون،
ڪنهن سمي ڪنهن باز جو
چوڳو نه بڻجي پئين چري!
پير پنهنجو کڻ سنڀالي،
اوپري، او پوپري!
ڇوڪري، او ڇوڪري....!
ڇوڪري، او ڇوڪري....!