شاعري

دل جي خانه بدوشي

فياض لطيف هِڪُ سُڄاڻ ڪوي آهي ۽ سندس ڪوتائون، انهيءَ ڳالهه جي ساکَ ڀرين ٿيون. فياض لطيف جي شاعري عشق ۽ زندگيءَ جي ٻين ڪيفيتن سان سرشار شاعري آهي. سندس هي ڪِتابُ ”دل جي خانه بدوشي“ اهڙي ئي اظهارَ جو تسلسل آهي. هِنَ ڪِتابَ ۾ موجود شعرن ۾ سَمايل فياض لطيف جا جذبا ۽ احساس يقينا ً پڙهندڙن جي دلين کي ڇُهندا ۽ فياض جو هي سُهڻو ڪِتابُ پيار ڪندڙن جي هٿن ۾ مُرڪندي نظر ايندو.
  • 4.5/5.0
  • 5221
  • 642
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • فياض لطيف
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book دل جي خانه بدوشي

تون اچين ٿي...

تون اچين ٿي...

ننڊ ڄڻ ڪائي ندي،
خواب ڄڻ آهن اکيون!
لهر وانگي زندگي،
ساحلن جھڙيون سکيون!

عشق آهي سمنڊ جان
ساھ آهي ساحري!
ڄڻ امرتا لفظ هِن،
آرزو آ شاعري!

موھ آهي مَڌُّ جي
ڪنهن پيالي پُر جيان.
جو رچي ويو روح ۾،
شاھ جي ڪنهن سُر جيان.

راھ ۾ آ رات پئي،
دل اسان جي بي چئي
ڪنهن جي ڳولا ۾ هئي؟
ڪنهن جي ڳولا هُن ڪئي!

چنڊ اُڀريو ڪونه آ
ڪٿ ڪنارا سار کي!
هِن ستارا ننڊ ۾،
چين ڪونهي پيار کي!

چــــوطـرف اُمـــاس ۾
ديد تنهنجي آس ۾،
تو کي ڳوليندي رهي،
پياس ڪائي پياس ۾!

تون لڳين ٿي ايئن ڄڻ
ٻانھن ۾ آن ٻکيل،
ساھ کان ويجھي ڪٿي،
روح منهنجي ۾ رچيل.

ٿي ٻُڌڻ ۾ ڄڻ اچي
تنهنجي چوڙين جي ترنگ،
ڄڻ سڳنڌن جان هجين،
تون ئي منهنجي سنگ سنگ!

نيڻ منهنجا اڌ کُليل
ٿا ڏسن توکي مِٺي!
تون اچين ٿي، تون اچين،
پير پيرن ۾ کڻي،
ڪامڻي، او ڪامڻي!
ڪامڻي، او ڪامڻي!