تون سحر جون ڪي صراحيون
شبنمي جان تون او سانئڻ!
آءٌ ڄڻ ڪو گل خزان جو!
تون ڏکڻ جي هير وانگر،
آءٌ ڄڻ ڪو پل سنجھا جو!
تون صبح، تون سانجھه آهين،
تون ئي جھرڻو، جانجھه آهين.
سمنڊ تنهنجي آ سندرتا،
تون ڪويتا آن سراپا!
رنگ تنهنجا رت ــ بسنتي،
روپ تنهنجو چاندني جان.
تون وٺيءَ جو واءُ سرهو،
من منهنجو تشنگي جان!
مان صدا ڪا سانت جي ۽
تون مڌر آلاپ جھڙي!
مور ــ من ٿي منهنجو موهي!
ٽور تنهنجي ڊيل جھڙي!
مِرگهه وانگي جيءُ منهنجو
تون سحر جون ڪي صراحيون.
آءٌ راهي رات جو ۽
چاندني سڀ تنهنجون راهون!
مان مسافر دشت جو ۽
تون سدائين آن گھٽائون!
آتا چپ بي چين ٻانهون،
چاندني سڀ تنهنجون راهون!
چــاندني سڀ تنـهنجون راهـون!