اڃايل هرڻ جان هردم
دنيا جي دشت ۾ ڀٽڪي،
اُڃايل هرڻ جان هر دم،
پناهون پيار جون ووڙيون!
نگاهون يار جون ووڙيون!
اڻانگي ڪنهن سفر گس تي،
ڪٿي ڪو پير جي ٿِـڙڪيو،
پُڇائون پيار جون ووڙيون!
۽ ٻانهون يار جون ووڙيون!
لٿو سج شام جي هنج ۾،
سمرتيون سانجھه جيئن آيون،
لڙي پيا لڙڪ نيڻن مان،
صدائون سار جون ووڙيون،
پناهون پيار جون ووڙيون!
۽ راهون يار جون ووڙيون!