فقير دل جي امير عادت
بُتن جي پوڄا نه ٿي اسان کان،
نه ديوتائن جو دشت ڀوڳيو.
عبادتن ۾ عمر گذاري،
رهيو ڌرم آ عشق پنهنجو.
نه مسجدون، نا مُلان موراڻا،
نه مندرن ۾ ڪيا ٺڪاڻا.
بڻائي پنهنجي قلب کي ڪعبو،
حُسن خدا کي ڪياسين سجدا.
يزيد جڳ ۾ حُسين وانگي
اسان سموري حيات ڪاٽي
قنديل پنهنجو وجود ڪيوسين
پتنگ جان پڄري آ رات ڪاٽي.
قلندرن جان آ روح پنهنجو
سرير وانگي سموري ڌرتي
چَپُو چَپُو آ چميءَ جي چاهت،
پرين جي خوشبو آ پوري ڌرتي.
نه سياستن جي سُريت چاهي
ضمير بدلي نه زر خريدي!
فقير دل جي امير عادت
جڏهن به چاهي فقيري چاهي!
سدا سوالن ـــ صليب سامهون
مسيح وانگي جواب مُرڪيا
اسان گناهِ عشق ڪيو آ،
ڏمرجي ڏوهه ۽ ثواب جاڳيا!
ڏمرجي ڏوهه ۽ ثواب جاڳيا!