پرينءَ کي چئجو!
اسان جي جيون اُماس رڻ ۾،
جڏهن به جلندي ڏيئو ڏسو ڪو،
ڏکڻ ــ هوائون، ڏکڻ ــ هوائون!
وڃي پرينءَ کي ته هيئن چئجو:
”اسان جي هينئڙي اڃا هُرن ٿيون،
اوهان جون باتيون، اُماس ــ راتيون،
اوهان جي ڀاڪر سندي آ ڳولا!
اسان جون ٻانهون، اڃا به آتيون!
ڪٿي به جانان! قرار دل آ،
ڪڏهن نه پاتو، ڪڏهن نه پاتو،
اسان جو من آهه راھَ ــ رمتو!
اسان نه ڄاتو، اسان نه ڄاتو!
رڳي رهيون هِن اوهان پچارون،
اَتو ئي ڪونهي، پتو ئي ڪونهي!
ڪٿي وساري، وجود ــ سارون؟
اسان رُڳا هون، اسان پُڳا هون!
اَجھاڳ پنڌ ۾ سدائين سرتي!
رهيو آ تو لئه هي جوڳي جيئـڙو!
متان تون سمجھين اکين اسان جي،
ڪڏهن ڪو آهي اُجھو اوسيئِـڙو!
ڪڏهن ڪو آهي اُجھو اوسيئِـڙو!“