تون جا اچڻي آهين
هن جھڙالي شام پهر ۾،
ڪيڏو من آهي وسمئي ۾!
تنهنجو ساٿ نه آهي سرتي!
پوءِ به ڄڻ آهين سيني ۾!
پوياڙيءَ جو لهندڙ سورج،
آءٌ اڪيلو تنهنجون سوچون.
ڪهڙي پار پرين تون آهين؟
ڪهڙي پار پرين تو لوچون!
ڪيڏي اُڻتڻ اوسيئڙو آ،
آ تنهنجي دڳ ۾، ديد ٽنگيل!
تون جا، منهنجو امرت آهين،
۽ تون جا منهنجي ڏات رٺل!
تنهنجي اوسيئڙي ۾ سرتي!
گل نه سي مرجھايا آهن!
جي مون دل جي گلدستي ۾،
تنهنجي لاءِ سجايا آهن!
نيڻ ننڊاکا ٻوٽيا ناهن،
اڃّا به ننڊ جي ڀاڪر ۾،
تون جا اڄ آن اچڻي جانان!
منهنجي ٻانهنِ جي آڳر ۾!
اڄ جا آهين رچڻي جانان!
منهنجي گيت گلابن ۾ تون.
منهنجي موھ حجابن ۾ تون،
منهنجي رات خوابن ۾ تون.
اڄ جا آهين اچڻي جانان!
ڪيڏو من آهي وسمئي ۾!
ڪيڏو من آهي وسمئي ۾!