رقصم رقصم
سچل! تنهنجو سچ ته اڄ ڀي،
ساڳي سورج وانگر آهي.
جنهن جو ڪِرڻو ڪِرڻو ڄڻ،
جنهن جو جھرڻو جھرڻو ڄڻ،
”اناالحق“ اقراري آهي،
رقصم روپ هزاري آهي!
تو جا ڪالھه درازن ۾ هئي،
دولھه چڻنگ دکائي ڪائي.
تجلا تنهن جا اڄ به ساڳيا،
بيشڪ سائين! برحق آهن.
سندءِ سنيهو سمنڊ سراپا،
سرڪش جنهن جون ساريون لهرون،
اڄ به ڪنارا ٻوڙن ٿيون، پر،
تڙ تي ڪوئي تارون ڪونهي!
ماڪڙ وانگر ڀيلي وئي آ،
ننڊ ندوري ملڪ سڄي کي،
ماڻهو ماڻهو ماس جو طالب،
ڍونڍ دنيا تي مکين وانگر،
ميڙو آهي، جھيڙو آهي!
مٽي من ۾ مورت نوري،
ڪو به نه ڄاڻي، ڪو به نه پُرجھي!
سچل! تنهن جو سچ سنيهو،
تنهن لئه پر سرمستي گھرجي!
هڪڙي سائين! هستي گھرجي،
ننڊ اُجھاڻل نيڻن کي جا،
جاڳ جي ڪائي جوت ڏئي ڪا!
ماڳ جي ڪائي ڳوت ڏئي ڪا!
ماڳ جي ڪائي ڳوت ڏئي ڪا!