دشت جو سفر دل لڳي
ايتري آوارگي ناهي چڱي!
مون چيو، ديواني دل جي ديد کي.
دشت جو آهي سفر هيءَ دل لڳي،
ايتري پاڳل نه ٿي، تون ايتري!
رڃ هن رستا سمورا سار جا،
گھاوَ آ سارو بدن ئي خواب جو!
درد جي دلڪش مسافت زندگي،
ايتري پاڳل نه ٿي، تون ايتري!
بُتَ مٽيءَ تي ڪر نه بانور بي چئي!
ناوَ نازڪ نينهن تنهنجي جي مِٺي!
عشق آهي سمنڊ ڄڻ ساحل سوا،
هر لهر ڇڙواڳ آ جنهن جي مِٺي!
ايتري پاڳل نه ٿي، تون ايتري!
ڪاڪلن جان رات ڪاري چوڏسا،
چنڊ مندر جي ڏِيئي جان ٽمڪندڙ.
آگمن جان نيڻ آلا ننڊ جا!
سانت جو سارو سفر آ سرمدي،
ايتري پاڳل نه ٿي، تون ايتري!
هر صدا زخمي پرندي جي اِڇا!
آڱريون بي چين ساريون آس جون،
راحتن جا پيچرا سارا ڪَٺن،
حسرتن جي هر گھٽي آ هيکلي،
ايتري پاڳل نه ٿي، تون ايتري!
دشت جو آهي سفر هيءَ دل لڳي
ايتري پاڳل نه ٿي، تون ايتري!
ايتري پاڳل نه ٿي، تون ايتري!