جيون مڌ جيان آ
اڄ رات ستارا،
چُور نشي ۾،
ٿيڙ کائي ٿا،
اوندھ جي دنڌلن،
شيشن سان،
پنهنجا اُجرا جام ٽَڪرائن،
۽ چنڊ پيتل مَدو مواليءَ جان،
ڪڪرن جي تاڻي چادر،
ڪي پل ويهي سوچي ٿو:
”هي جيون ڀي ڪنهن مڌ جيان آ،
موت پياڪو جنهن مان،
چُڪي چُڪي ٿو روز پيئي!
چُڪي چُڪي ٿو روز پيئي!“