سروم دکم دکم
شاعر جي دل ئي،
هُن جو ديس ٿئي ٿي،
ويس ٿئي ٿي،
جنهن ۾ ڍڪيل آ،
اُن جي زخمن جو بدن،
۽ موجي من،
ڪنهن سمنڊ جيان آ،
سنسار سمورو جنهن ۾،
ڪنهن لهر جيان،
ڪنهن سحر جيان،
رقص ۾ آهي.
جيون ڇاهي؟
نيڻ ڪويتا،
ڪاغذ ڪشتي،
ساحل سوچون،
خواب هوائون،
لمبي مسافت،
صحرا راهون،
قدم قدم تي زخم هزارين،
لفظ مرهم،
سروم دکم دکم!
سروم دکم دکم!