شاعري

دل جي خانه بدوشي

فياض لطيف هِڪُ سُڄاڻ ڪوي آهي ۽ سندس ڪوتائون، انهيءَ ڳالهه جي ساکَ ڀرين ٿيون. فياض لطيف جي شاعري عشق ۽ زندگيءَ جي ٻين ڪيفيتن سان سرشار شاعري آهي. سندس هي ڪِتابُ ”دل جي خانه بدوشي“ اهڙي ئي اظهارَ جو تسلسل آهي. هِنَ ڪِتابَ ۾ موجود شعرن ۾ سَمايل فياض لطيف جا جذبا ۽ احساس يقينا ً پڙهندڙن جي دلين کي ڇُهندا ۽ فياض جو هي سُهڻو ڪِتابُ پيار ڪندڙن جي هٿن ۾ مُرڪندي نظر ايندو.
  • 0/5.0
  • 5218
  • 641
  • 3 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book دل جي خانه بدوشي
سنڌ سلامت پاران
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
سنڌ سلامت پاران :

امڙ جي نالي

You Know!

پبلشر نوٽ

مهاڳ ؛ ننڊ ڄڻ ڪائي ندي، خواب ڄڻ آهن اکيون

سدائين ڪوتا زخمَ ڀريا هِن

نظمن تي راءِ : ادل سومرو

پورهيت اکيون

فقير دل جي امير عادت

اسان جو موهه مجذوبي

ڪٿي آ سار کي ساحل

اچين جي جلد آ جانان!

دل جي خانه بدوشي

دشت جو سفر دل لڳي

حياتي آ ڪنڊي تي ماڪ جو قطرو

تون اچين ٿي...

اکين کي اوجاڳا ازل جا

تون امرتا! پر ڪٿي آن...؟

کڻون، جي نيڻ کڻئون ڪئن!

سدائين ڪوتا زخم ڀريا هن

تنهنجي ياد

ڪونج من جي بي قراري

رقصم رقصم

اکين ۾ خواب ٿو مهڪي

پرينءَ کي چئجو!

ڪاش اياڻا ڄاڻين تون!

دار تي دارا شڪو ھ

تون ڇا ڄاڻين!

اوءِ اياڻا! ڇا ٿو چاهين؟

ڪيئن ڪري ڪوئي مسافر...!

تون سحر جون ڪي صراحيون

تنهنجي مهڪ اڃا به آ

ان کان اڳ ۾

تون جا اچڻي آهين

تون ئي مايا جو موتي

پوڄاگر جي پريم جو پٿر

هوا ۾ آ هڳاءُ تنهنجو

اڃايل هرڻ جان هردم

آزادي او آزادي

ڪو به نه ڄاڻي

تنهنجا نيڻ چمان

رات ڇڏيا هِن زلف وکيري

اسان جي تمنا

موت اهڙو آ سرڪش گھوڙو

ڪهڙي مَٽَ جي مي تون آهين؟

ساره شگفته جي نانءِ

آزاد نظمن تي راءِ : حبدار سولنگي

سرمد روح اسان جو

چنڊ! هاڻي هُن کي چئجان

شهرِ جانان

تون چوين ٿي!

آيتن جھڙيون اکيون

پياسو ساحل

محبتون ممنوع آهن

زلف پريشان ڪنهن لئه آتا….؟

پياس ساري زندگي آ

نديءَ جھڙي نگاهن ۾

پٿرن جي شهر ۾

سپنا به آواره ٿين ٿا

دوستي آ خواب جو زخمي بدن!

توکان جدا جيئان پيو

سروم دکم دکم

جيون مڌ جيان آ

تشنگي جو بدن

ڪوي جي خواب جھڙيون اکيون

پروميٿئس

دلين جا زخم ڀربا ناهن

تون جنم کان جيءَ ۾

پياسو من

غزلن تي راءِ : امر اقبال

عمر سموري عذاب ڀوڳيا

چڳون چڳون ٿي بهار وکريو

ستارا ستارا رهيون هنِ اکيون

چري دل تمنا ڪٿي ٻي ڪئي آ

سدائين سار جي موسم

اوهان جي ئي يادن ــ ڳهر ۾ رهياسين

سراپا سندرتا سکيءَ جون اکيون،

کوڙ ساريون ڄڻ نگاهون ٿي رهي آ

پاڻ کان پاڻ تائين پُڳيون هِن اکيون،

نه ٿو جيءُ ڀرجي، نه ٿا نيڻ ڍاپن،

لٿي آ رات نيڻن ۾،

هوائن ۾ هُلي ويو آ، بدن هي ڪنهن جي خوشبو جو؟

جيئڻ لئه ٿورڙو جيون، حياتي ڀوڳنا ساري،

اسان جي پياس کي پنڌ جا انوکا ماڳ وئي ڏيئي،

وڃائي پاڻ کي جانان! وري آ پاڻ ئي ڳوليو،

اکين ۽ خواب جي وچ ۾ بدن آ بي قراريءَ جو،

نظر جي جام ۾ جادو،

ساري رات ستارا جاڳن،

ڌرتتـــــي ڌرتتـــــــي،

دوکن جي هن جھنگ ۾ سرتا!

سدا خواب نيڻين ٻَکيون بس پرين هِن

کڻي نگاهون خمارَ اَرپي

رات سارون ۽ مان

تنهنجي حاصل دلبري آ ٿي وئي

بيتَن تي راءِ : حبيب ساجد

ڪهڙيون ڪهڙيون ساروڻيون، پوئي پويان يار،

2010 ع واري مها ٻوڏ جي پس منظر

وائين تي راءِ : سعيد ميمڻ

تون جو آئي آن

تنهنجا گيت گلاب،

سارو لوڪ ستو،

ڪڪر ڪارونڀار،

ڪوتا جي ٽاريءَ مان،

بادل جو برسيا،

روز ٻُڏي تري پئي،

ڦُريو ڦوڙائي،

تنهنجي اوسيئڙي

تو جي ڏني مون

ڪنهن کي ڳولن ٿيون

دريءَ کان ٻاهر،

بيڪ پيج

ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

ھيستائين ڪابہ ريٽنگ ناھي مِلي



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • ليکڪ فياض لطيف
  • ڇپيو ويو 2013
  • ڇپائيندڙ پوپٽ پبلشنگ هائوس
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 01/Jan/1970
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 641 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون