اوهان جي ئي يادن ــ ڳهر ۾ رهياسين
پرين! سچ ته ڏاڍي سحر ۾ رهياسين.
اوهان جو ”سڀاڻو“ ٿي سُولي ويو آ،
اسان بس انهيءَ جي قهر ۾ رهياسين.
ڪڏهن دشت دوري، ڪڏهن پيار ساگر،
سدا عشق تنهنجي سفر ۾ رهياسين.
پُڇو ٿا ته ڪِئن، زندگي پيئي گذري؟
ٻُڏي توڙي اُپڙي لهر ۾ رهياسين.
کُليل زلف ويڙهي، کِلي هوءَ گذري،
اڃا تائين تنهن جي اثر ۾ رهياسين.
ڪڏهن پياس پُورِي نه ساحل جيان ٿي،
عمر توڙي پُورِي بحر ۾ رهياسين.