چري دل تمنا ڪٿي ٻي ڪئي آ
پرين! آرزو بس اوهان جي رهي آ.
ائين رات ڀر هِن ڀِنا نيڻ بادل،
جِئين ماڪ مُکڙيءَ تي روئندي رهي آ.
نه راهن ۾ رونق، نه شامن سُندرتا،
کڻي واءَ ڪهڙي، خوشين کي وئي آ.
مسافت کُٽي ٿي، نه ئي پير ٿَڪجن،
عجب تنهنجي چاهت ۾ راحت رهي آ.
اياڻي، هٺيلي، اسان دل آواره،
سدائين حُسن جي ئي سجدي رهي آ.