تون ئي مايا جو موتي
تنهنجون راهون روز تڪيندي،
منهنجا نيڻ پيا هِن ٿڪجي.
ڀٽڪي رڃ وڇوڙي جي ۾،
منهنجا پير پيا هِن ڦٽجي!
ڪيسين تنهنجي اوسيئڙي ۾؟
آس جا ديپ جلايان جيڏي!
ڪيسين تنهنجي سپنن سان مان؟
پنهنجو روح رِجھايان جيڏي!
خواب ته ناهين نيڻن جو تون
جنهن کي آءٌ ڀُلائي ڇڏيان!
لڙڪ ته ناهين پلڪن جو تون،
جنهن کي آءٌ وهائي ڇڏيان!
تون منهنجي جيون ــ ٽاريءَ ۾،
ڄڻ ته گلابن وانگر آهين!
تون منهنجي تخيل ــ ڌرتيءَ تي،
ساڀيان ـــ خوابن وانگر آهين!
سو ڪئن آءٌ وساري ڇڏيان؟
تو جنهن منهنجي جيون ـــ بن ۾،
ڪا جوت جلا جي اوتي آ،
منهنجي حياتي ــ سپ ۾ سانئڻ!
تون ئي مايا جو موتي آن!
تون ئي مايا جو موتي آن!