شاعري

رهيل چار ڳوڙها

’استاد پيرل قمبر‘ شاعري جي انهن سڀني صنفن تي شعر سرجيا جيڪي سندس دؤر ۾ تمام اهميت جوڳيون صنفون هيون. جن ۾ غزل، گيت، وايون، ڪافيون، نظم، سري فهرست آهن. سندس غزل به علم ِ عروض کان وٺي موسيقيت جي موج ۾ مست نظر اچن ٿا، جن ۾ سنڌي مهاورا، چوڻيون، پهاڪا، (جيڪي ان دؤر ۾ ته معنى خيز هئا پر اڄ به ڪارائتا آهن) سي تمام سادي ۽ سُٺي لهجي ۾ سمايل آهن. هو فن، فڪر، آرٽ سان گڏو گڏ ان وقت جي حالات اٿڻين، ويهڻين توڙي سماجي براين ڏاڍن جي ڏنگاين توڙي ريتن رسمن جي ڀلي ڀت ڄاڻ رکندڙ هو، تڏهن ته اهي سڀ حقيقتون پنهنجي شعر ۾ اوتي ڇڏيائين.
Title Cover of book رهيل چار ڳوڙها

حمد

او! پروردگارا، سڄي جڳ جا والي،
تنهنجي ذات پاڪ آ، سڀن کان نرالي.

مٽي خاڪ مان تو، هي بوتو آ ٺاهيو،
وجهي روح بوتي ۾ آدم بنايو،
سڏِن سڀ ٿا توکي ته صاحبِ ڪمالي.

آهين تون ئي رازق، رزق تو حوالي،
پنهنجي تون نظّر سان ڏين سڀ کي سنڀالي،
بُرن کي به خالق، ڇڏين ڪين خالي.

ڪڏهن باهه مان تو، خليل آ بچايو،
ڪڏهن ڪرٽ سان ذڪريه کي چيرايو،
ڪڏهن رحم وارو، ڪڏهن آن جلالي.

ڏسي ڏوهه ٿي بس، سڄي جان ٿڙڪي،
ڪندين معاف مولى محمدﷺ جي صدقي،
سدائين آ ”پيرل“ تنهنجي در سوالي.
**