شاعري

رهيل چار ڳوڙها

’استاد پيرل قمبر‘ شاعري جي انهن سڀني صنفن تي شعر سرجيا جيڪي سندس دؤر ۾ تمام اهميت جوڳيون صنفون هيون. جن ۾ غزل، گيت، وايون، ڪافيون، نظم، سري فهرست آهن. سندس غزل به علم ِ عروض کان وٺي موسيقيت جي موج ۾ مست نظر اچن ٿا، جن ۾ سنڌي مهاورا، چوڻيون، پهاڪا، (جيڪي ان دؤر ۾ ته معنى خيز هئا پر اڄ به ڪارائتا آهن) سي تمام سادي ۽ سُٺي لهجي ۾ سمايل آهن. هو فن، فڪر، آرٽ سان گڏو گڏ ان وقت جي حالات اٿڻين، ويهڻين توڙي سماجي براين ڏاڍن جي ڏنگاين توڙي ريتن رسمن جي ڀلي ڀت ڄاڻ رکندڙ هو، تڏهن ته اهي سڀ حقيقتون پنهنجي شعر ۾ اوتي ڇڏيائين.
Title Cover of book رهيل چار ڳوڙها

هي ظلم ڪيم پاڻ سان جو پيار ڪيو مون،

هي ظلم ڪيم پاڻ سان جو پيار ڪيو مون،
سنگدل جي وڃي پيار تي اعتبار ڪيو مون.

جاچي نه ڏٺو مون اڳي ان شوخ جي دل کي،
هر دم پيو هلان مان رڳو بس پنهنجي وفا تي،
ان جي نه وفا جو ڪڏهن ويچار ڪيو مون.

ڪو وقت هو جنهن جاءِ تي هو يار گُهميو ٿي،
تنهن جاءِ کي مون پيار مان سَوَ بار چُميو ٿي،
خالي نه ڪڏهن فرض جو هڪ وار ڪيو مون.

هن ڳالهه جي ”پيرل“ نه پوي ڪا به خبر ٿي،
ڳوڙهن ۾ اچي يار جي تصوير نظر ٿي،
ڪاٿي هو رهيو ۽ ڪٿي ديدار ڪيو مون.
**