چئوسٽا
اکر جي ابتدا ڇاهي، اکر جي انتها ڇاهي.
ٻُڌائيندي لطيفي لات جي زير و زبر توکي،
ته بندي جي فنا ڇاهي ۽ بندي جي بقا ڇا آهي.
*
هي سنڌ جو دستور اسان ڇا لئه رکيو آ،
هي مقصد ۽ منشور اسان ڇا لئه رکيو آ.
تون پِپر جو پن آهين جي پهاڙ ڀي ٿي پئين،
فرهاد جو چنجور اسان ڇا لئه رکيو آ.
*
هڪ پل جو ڀي چوين ته پري ٿي نه ٿو سگهان،
تو سوا جهان ڪنهن ۾ جيءُ نه ٿو سگهان.
تنهنجو وڇوڙو آهي ”پيرل“ وِهه کان ڀي وڌيڪ،
ٽي چار ڍُڪ زهر جا ڀي مان پِي نه ٿو سگهان.
*
ڪو پنو ته ناهين جو ڦاڙي ڇڏيان،
ڪو ڪانو ته ناهين جو ساڙي ڇڏيان،
تون ته منهنجي ذهن ۾ سدائين آن ”پيرل“
ڪو ڳوڙهو ته ناهين جو ڳاڙي ڇڏيان.
*
پيارا ڇڏي پراڻا! پرين ڪيئن نوان ڪبا،
هن فيصلي ۾ گڏ هتي پير و جوان ڪبا،
الفت جو ڏئي عشق کي ”پيرل“ سياهه داغ،
ڪعبي ڏي ڀلا پير سڄڻ ڪيئن سوان ڪبا.
**