سنڀري هلون ته هر موڙ تي همسفر هجي،
بُت ۾ هجي نه ڀَئهُ! نه جبين تي پگهر هجي.
جوانن کان جوڳين کان نه خالي جهان آ،
ڪاٿي متان جُهڪيو به ڪاريهر جو ڪَرَ هجي.
مون کا صبا اُڏامي تون ڇنڊ ڦوڪ ڪين ڪر،
منهنجي لڱن تي خاڪ، مٽي، مَر ئي مَر هجي.
محنت سان اسان محل به ڪو ٺاهي سگهون ٿا اُت،
ڀلجان جتي نه صحرا ۾ ديوار در هجي.
ٻارهن ڪلاڪ سفر جون هيئن ٿين ورهاستون،
هڪ ڀاڱي چار رات ۽ باقي سحر هجي.
شينهن کي تڏهن يار ته سامهون ڪا آءَ ڪبي،
نئون نئون هجي بدن ۽ پُراڻو جگر هجي.
هن حال ۾ اي موت مون کي مار ڪين نه ڪي،
منهنجي بدن ڳرئي تي، مران ڪا ته ڳر هجي.
معذور مسافر بُکيو مايوس ٿئي نه جيئن،
بَر ۾ هجي اوطاق ۽ گلشن ۾ گهر هجي.
بند ڪر بندوق رائفلون ”پيرل“ نه راهه روڪ،
ڪر ڪين ڪا تڪڙ هي متان تنهنجو تَرَ هجي.
**