شهدادڪوٽ کي مون پنهنجو گهر چئي ڏنو،
ڪتيون قمر ۽ ڪهڪشان، اختر چئي ڏنو.
مون کان پُڇائون شهر ۾، ٻيو ڇا پسند اٿئي،
مسجد چئي ڏني مون هي مندر چئي ڏنو.
پنهنجي شهر جي ٻار، ٻُڍي ۽ جوان کي،
سرويچ، سرفروش، سڪندر چئي ڏنو.
شاعر، اديب، ليکڪ و سالڪ جو حرف حق،
مون مڪتبِ اقبال جو محور چئي ڏنو.
شهدادڪوٽ شهر جي، جنهن ڪئي اُٿي گِلا،
مان اُن ئي رڳو شخص کي، ڪافر چئي ڏنو.
سهڻو جي آيو آڏو ته لِڱ سرد ٿي ويا،
مون ماههِ جون کي ئي، ڊسمبر چئي ڏنو.
منهنجي عزت به جن ڪئي انهن جو پاڻ کي،
خادم، غلام، ٻانَهو مون نوڪر چئي ڏنو.
وڻ راهه باغ ڪوٽو موٽو واري چوڪ کي،
مون باغِ شاليمار جو، منظر چئي ڏنو.
ماڻهن پڇيو! شهر ٻيو ڪهڙو عزيز اٿئي،
شاعر ”قمبر پيرل“ مون ’قمبر‘ چئي ڏنو.
**