سڏين ها ته سِر ڀَر سُري مان اچان ها،
رکي چپ چپن تي مان واپس وڃان ها.
ڪيل قول تنهنجو به پورو ٿئي ها،
مثل سون چاندي سمورو ٿئي ها،
ڪري مڙس ماڻهو مان توکي مڃان ها.
نه ٿي پيار ذرڙي ڪچي هي پوي ها،
حياتي لکن جي بچي هي پوي ها،
مٺا مان نه ڦتڪي ڦاهي تي مران ها.
ڇڏي عشق جي وئين سچي شهنشاهي،
توکي بدگمان ڪيو ڪوڙي بادشاهي،
بوسو ڏيان ها! ذرگر اگر اڄ هجان ها.
منهنجي جيئري چپڙا چمڻ ڪو نه آئين،
منهنجي لاش تي من اچي لب به لائين،
ڪفن ۾ به ”پيرل“ مان لکندو وڃان ها.
**