دل جي آئيني ۾ توکي لڪائي، آئيني تي سَوَ موتي جڙائي،
نِوِڙي ڪندس پيو سلام! ننڊ به هوندي حرام.
دوست هتي هو دشمن به ٿيندا، پنهنجا هتي هو پرايا به ٿيندا،
دنيا جون دور ديوارون به ٿينديون، پرتي وڻن جا سايا به ٿيندا.
بي انت دل جي ڪشادي بزم آ، ٿڪندا پياڪ ۽ ساغر نه ٿڪندو،
پيار جا پير ڪرامتي ٻيئي، منزل ٿڪندي مسافر نه ٿڪندو.
باهه مان برسيل باغ ٿيندو جي، رستو صلح جو صاف ٿي پوندو،
چڪن جو ڦاٽو چيهاڙيو هي چولو، ڪعبي جو پوش غلاف ٿي پوندو.
محبت پيار ۾ ”پيرل قمبر“، دوکو ۽ ڪوڙو دلاسو نه رهندو،
سنگت ۾ رهندو سير جو سير ئي، ڪاٿي هو تولو ۽ ماسو نه رهندو.
**