وسي برسات وئي وئي، وڄي نغمات وئي وئي،
توکي ڏسندي، تنهنجو پڇندي،
ڍلي آ رات وئي وئي.
تنهنجو واعدو هو مگر، آئين تون ڪين ملڻ،
حجِ اڪبري هو منهنجو، تنهنجو ديدار سڄڻ،
مون کان مينا، طورِ سينا،
مون کان عرفات وئي وئي.
سوا تنهنجي ته سڄڻ، منهنجو آ چمن سڃو،
منهنجو دل جگر سڃو، منهنجو آ صحن سڃو،
مون کان جايون، مون کان جهو پيون،
مون کان محلات وئي وئي.
تنهنجو جاڳيو آ جيئڙو، تو ته قاصد آ ڪَيَڙو،
توکان هي ڪم جو ٿيئڙو، موئي ۾ ساهه پَيَڙو،
مون کان گذري، مون کان وسري،
سامي سڪرات وئي وئي.
پيش سهڻو اچي پيو، مڪو ”پيرل“ مچي پيو،
جڏو هي بدن جيءَ پيو، سيهو به سونَ ٿي پيو،
لهي غم ويو، بچي دم ويو،
ڦري فڪرات وئي وئي.
**