مِٺو مورُ ماڻھو... مورُ مُغيري
”ماهوار ”ادب“ رسالي جي آغاز کان انجام تائين، مورُ مغيري ان جو لکندڙ، پڙهندڙ ۽ لالو رائنڪ لاءِ نمائيندو رهيو. ادب رسالي هزارين نون ۽ پراڻن لکندڙن کي اشاعت جا موقعا فراهم ڪيا، انھن مان مور به هڪ آهي. ٻارنھن سالن جي طويل عرصي تائين، بغير وقفي جي شايع ٿيندڙ ادب رسالو، ”جون 2006ع“ ۾ بند ٿيو ته ان جا سوين هزارين لکندڙ غمگين ٿيان پر پوءِ وقت جي وهڪري سان وَهندي، رسالي سميت مون (گل ڪونڌر) کي به وساري ويٺا. ادب رسالي ۽ مون سان حقيقي چاههُ رکندڙ ڪجهه دوستن جو اسرار رهيو، ته ادب رسالي کي وري جاري ڪرڻ گهرجي، انھن چند دوستن ۾ مور مغيريءَ جو نالو سرِ فهرست آهي. مور اڄ به مون سان بي انتها محبت ڪري ٿو، ساڻس ملاقات، ڪڏهن ڪڏهن ٿئي ٿي، پر جڏهن به ملندو ”ادب رسالو“ سندس ڪچهريءَ جو خاص موضوع رهندو.
”صوفي سيد رکيل شاه جي سنڌي شاعريءَ جو فني ۽ فڪري جائزو“ جي عنوان سان ايم فل لاءِ تحقيقي ٿيسز لکندڙ هي سگهارو نوجوان، اميد آهي ته ان حوالي سان لاڀائتي مواد جي سهيڙ ڪندو، جيڪو سنڌي ادب جي دنيا ۾ بهتر واڌارو ثابت ٿيندو. مور مغيري ”جي ايس ٽي“ جونيئر اسڪول ٽيچر آهي، جنھن کي اسان اسڪول پڙهڻ جي وقت ”انگريزي استاد“ چوندا هياسون. ايم فل ڪرڻ کان پوءِ مور مغيريءَ جي منزل پي ايڇ ڊي آهي، ان سان سندس علم ۾ اضافو ٿيندو، لاڳاپيل موضوع بابت ڄاڻ وڌندي ۽ مور مغيريءَ جي تعليمي اهليت وڌڻ ڪري هُو، ڪنھن وڏي گريڊ جي لاءِ سنڌ پبلڪ سروس ڪميشن جي امتحان ۾ ويهڻ جي اهل به ٿي ويندو.
مور مغيري هڪ شاعر جي حيثيت سان پاڻ مڃايو آهي، ڊگهي عرصي کان سنڌي ٻوليءَ جي سٺن رسالن، مخزنن ۽ روزاني اخبارن جي ادبي صفحن ۾، سندس شاعري شايع ٿيندي رهي آهي، اڻ ڳڻين مشاعرن ۾ به مورَ، پنھنجي شاعري پڙهي پاڻ موکيو آهي. مورُ مُغيري سٺو شاعر آهي، سٺو استاد آهي ۽ بهترين انسان آهي، جنھن سان به هڪ دفعو مليو، سو سندس پيار، مِٺي لهجي ۽ سُٺي سڀاءَ کي وساري نه سگهندو. دعا آهي ته اسان جو هيءُ دوست، زندگيءَ جي هر ميدان ۾ ڪاميابيون ۽ ڪامرانيون ماڻي، آمين.
[b]پروفيسر گل ڪونڌر
[/b]حيدرآباد.