اوهان جو فسانو ادارو لڳي ٿو،
زماني جو سندر نظارو لڳي ٿو.
ڦٽي باک دلبر اوهانجي نظر سان،
مٺي ڄڻ گلن کي ڦھارو لڳي ٿو.
ڏٺم يار وارن جي چوٽيءَ جي رنگت،
سکي سوئي منظر پيارو لڳي ٿو.
اوهانجي خيالن جا بادل گجن ٿا،
اسان لاءِ سو ڄڻ سھارو لڳي ٿو.
فضا ۾ صدائن جا آواز گونجن،
سڄڻ نينھن جو سو نغارو لڳي ٿو.
اوهان کان بنا بور ساري حياتي،
چمن ڄڻ جيون جو اڌارو لڳي ٿو.
هتي سنڌ جو سور ڪھڙو لکان مان؟
ڏنل خوشين کي ٻُھارو لڳي ٿو.
امن هاڻ رهيو اسان وٽ نه آهي،
ڪٿي بي نه اهڙو سڌارو لڳي ٿو.
اوهانجي ڪيم نانءِ دل جون دُوارون،
شھر “مور” دل جو خسارو لڳي ٿو.