تنھنجو چنڊ چھرو ۽ اکيون شرابي،
پرين ڳل ڳاڙها ۽ لبڙا گُلابي،
سچي نَنھَن کان چوٽيءَ تائين سون آهين،
تنھنجي سونھن ماڻي آ موسم شبابي.
***
پرين زندگي توکي ارپي ڇڏي ٿم،
توسان گڏ رهڻ جي خواهش وڏي ٿم،
مٺي “مور”جي تون شاهوڪاري آهين،
سوا تنھنجي هتڙي نه مايا، مڏي ٿم.
***
منھنجي دل جي ڌڙڪن سھڻي شِينُ آهي،
سڄيءَ سنڌ جي جا سندر سِينُ آهي،
حڪومت مغيريءَ مٿان آهي ان جي،
بڻي دل جي شعبي جي وئي ڊِينُ آهي.
***
پرين اچ ته جيون چمن ٿي پوي،
مِٺي مـَنُ خوشي ۾ مـَـگن ٿي پوي،
مغيري سُڪلَ گونچ ساوا ٿين،
پروڪو جي پورو وَچَنُ ٿي پوي.
***
اچي يادگيري وئي يار اڄ،
چيو دل ته هلجي وري پار اڄ،
اوهانکي ڏٺي ڏينھن ڏاڍا ٿيا،
مغيري لڳي ساهه کي سارَ اڄ.
***
وري يادگيري وري يوني جي،
ڏٺي خواب ۾ مون پري يوني جي،
ٿڌي هير ساڳي گلابن جي رنگت،
کُلي ڄڻ ته جنت دري يوني جي.
***
پرين کارڪون بي کارائين نٿي،
ويٺو آهيان سنبري گهرائين نٿي،
چڙهي وڻ ويڙهي اميدن تي وئي،
اڃان تائين نمبر ملائين نٿي.
***
پرين تنھنجي پيرن جي پيزار مان،
ڪيو سونھن تنھنجي آ بيمار مان،
مغيريءَ کي درڪار درشن جي آهي،
ڏسان شال سورهن ئي سينگار مان.
***
سکي حسن جي تون چمن جي چنبيلي،
ڪيڏي سونھن تو منجهه سھڻي سريلي،
اکين منجهه مغيري ٿئي اسرار اهڙو،
ڏسڻ ساڻ گُهوري هڻين ٿي گليلي.
***
منھنجو ساهه ساجن منھنجي شاعري تون،
منھنجي دل جي لکيل آهين ڊائري تون،
منھنجي کل، خوشي ۽ بھارون به توسان،
مغيريءَ جي ڪر هاڻ ڪا واهِري تون.
***
پرين اچ ته ديدن جون عيدون ٿين،
غريبن جون پوريون اميدون ٿين،
لھي ٿَڪَ لھذي ۾ سارا وڃن هي،
نئين سِر خوشين جون خريدون ٿين.
***
هير گهلي ٿي ٿڌڙي سائين،
وڃ تون ٺاري جندڙي سائين،
آءُ ته جيون گڏجي گهاريون،
جندڙي ٿي وئي ٻڍڙي سائين.
***
اڄ چنڊ لٿو آهي ڌرتيءَ تي خدا ڄاڻي،
اڄ حاجت ڪا ناهي ڌرتيءَ تي خدا ڄاڻي،
سنسار ٿي روشن ويو، گلزار ٿي گلشن ويا،
وئي خلق چڙهي ڦاهي، ڌرتيءَ تي خدا ڄاڻي.