شاعري

ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1845
  • 485
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور مغيري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

حياتيءَ جو لاچار سارو فسانو،

حياتيءَ جو لاچار سارو فسانو،
پراڻي ڪا اخبار سارو فسانو.

رڳي ريج رت جو جواني گهري ٿي،
اڇا ٿي ويا وار سارو فسانو.

بدن بيوسي جي سزا ويٺو ڀوڳي،
برهه ڪيڙو بيمار سارو فسانو.

سوين هت سورن جا پيا سنگَ نِسرن ،
وڌي ويڙا ويچار سارو فسانو.

پرين پوپٽن سان پئي راند کيڏي،
گلن جو ته گلزار سارو فسانو.

چمن زندگي جو ويو آهي اجڙي،
سڃو ڄڻ ته سنسار سارو فسانو.

خزان “مور” ساڙي خوابن کي ڇڏيو،
بھارن جو بيڪار سارو فسانو.