وري بي ياد آئي آ اها ئي رات سانوڻ ۾،
هياسين گڏ اُتي تون مان، اُٺي برسات سانوڻ ۾.
ڀِڄايو تو بدن بخمل جڏهن برسات ۾ بيهي،
ڪئي ڪيڏي هئي تو مون اُتي حرڪات سانوڻ ۾.
لبن سان لب ملائي تو، ڪيو مون ساڻ وعدو هو،
جنم هوندس ٻئي توسان، نه ڪر فڪرات سانوڻ ۾.
گلابن جي وڌي خوشبو، نچن جهومن پيا پوپٽ،
نگاهن جي پناهن ۾ کُٽي وئي رات سانوڻ ۾.
اشارن جي ادائن سان هئي جا راند کيڏي تو،
اچي سا يادگيري وئي اها پرڀات سانوڻ ۾.
مغيري “مور” موسم هي وري آئي اميدن سان،
اسان ڏي سانوري اچ تون کڻي سوغات سانوڻ ۾.
(21 جون 2015ع تي سنڌي ادبي سنگت لاڙڪاڻي طرفان ٿيل ”سانوڻ مشاعري“ ۾ پڙهيل)