شاعري

ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1845
  • 485
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور مغيري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

پرين وار پنھنجا ڪلهن تي پکيڙي،

پرين وار پنھنجا ڪلهن تي پکيڙي،
منھنجي دل صفا تو ڇڏي آ اُڊيڙي،
مغيريءَ کي زلفن جو قيدي بڻايئي،
ويٺو بند ۾ يادگيريون سھيڙي.

***

پرين تنھنجي ديدارڪارڻ اچون ٿا،
دکي دل گهڙي کن ته ٺارڻ اچون ٿا،
مغيريءَ کي تنھنجي حسن جو قسم آ،
تون ناهين ته ڄڻ پاڻ ٻارڻ اچون ٿا.

***

پرين اچ ته پاڻ ۾، ايئن ملايون چَپَ،
ڪاٺ کي جيئن لڳندا آهن نينھن ڀريا نَپَ،
مغيريءَ جي روح سان ريجهي روحي وڃ،
پوءِ پيئون ٻئي پيار سان، پيار ڀريا ڪپ.

***

اوهانجي سونھن کي سانئڻ عبادت گاهه سمجهان ٿو،
اکيون ٻـِئي در ڦيرائڻ واري کي گمراهه سمجهان ٿو،
اوهان جي يار وارن جي، رهان مان ڇانوَ ۾ هر دم،
مغيريءَ جو جسم هتڙي ۽ تو وٽ ساهه سمجهان ٿو.

***
اوهان جو حسن منھنجي لاءِ عبادت گاهه هڪ آهي،
اکين کي آ ملي ويئي اها ئي راهه هڪ آهي،
اوهانجي تات تاري آ، زبان تي ذڪر جاري آ،
منھنجي دل جو مٺي تو تي پڪو ويساهه هڪ آهي.

***

حسن جي رياست جي والي تون آهين،
سکي سونھن ۾ بي مثالي تون آهين،
ڏيان توکي تشبيھه مان ڪھڙي مغيري،
شفق ۽ گلابن جي لالي تون آهين.


***

پرين تون بنا پردي ايندي نه ڪر،
۽ وارن کي ڇوڙي ڇڏيندي نه ڪر،
ڪجل جي بنا به ڪُھين ٿي مغيري،
اکين سان ايڏا گهاوَ ڏيندي نه ڪر.


***

وڻي اڄ ويا تنھنجا سينگار ڏاڍا،
ڪيا مون به دل کولي ديدار ڏاڍا،
مغيري ڪيان تنھنجي تعريف ڪھڙي،
اکين جون ادائون ۽ اسرار ڏاڍا.


***

اوهانجي حسن جي رياست ۾ آهيان،
مگر پو به تنھنجي نگاهن ۾ ناهيان،
مغيريءَ کي مالهي پنھنجي باغ جو ڪر،
رڳو سونھن تنھنجي سنڀالڻ ٿو چاهيان.


***

مٺي عيد گڏجي ملهائي ته وڃ،
ڦٽل شھر دل جو سجائي ته وڃ،
ٿڌي هير، مرڪون، بھارون کڻي،
نوان رنگ دل ۾ رچائي ته ڃ.


***

سڄڻ تو سوا عيد ڪھڙي ڪبي،
يتيمن جي خوشين جھڙي ڪبي،
مغيري رڳو اوڇنگارون اسان وٽ،
اکين ۾ هوندا لڙڪ اهڙي ڪبي.

***

حسن جي رياست جي راڻي تون آهين،
مٺي ماکي، مکڻ جي چاڻي تون آهين،
اوهان ريءَ جيون تي ڄارو چڙهي ويو،
سچي منھنجي قسمت ڪھاڻي تون آهين.

***

جڏهن کان اوهان ساڻ اکيون ٻکيون هن،
تڏهن کان نگاهون اُتي ئي رکيون هن،
سُتي سونھن پنھنجي جي اهڙي پيئاريئي،
مٺايون نه اهڙيون مغيريءَ چکيون هن.

***

جواني ڇا ته جواني ٿئي، ملي سُوني نشاني ٿئي،
خدا جي مھرباني ٿئي، ملي سُوني نشاني ٿئي،
مغيري تو جھڙي دنيا ۾، ٿي آهي نه ڪائي ٿيندي،
حسن بي آسماني ٿئي، ملي سُوني نشاني ٿئي.

***

سکي سونھن تو ۾ سڀن کان سوائي،
مليو مٽ نه تنھنجو ڏٺا مون گهڻا ئي،
مغيري تو ۾ سونھن چوٽيءَ جي آهي،
تڏهن دل خوشي سان آ توکان ڦرائي.

***