دل وساري ڪين ٿي ان شام کي،
مئڪدي ۾ مئڪشن جي جام کي.
رنگ ڀرجي ويا گلن ۾ ها تڏهن،
تو جڏهن گوري وڌايو گام کي.
دنگ رهجي ويو زمانو هو تڏهن،
تو ڪيو قتلام هو هر عام کي.
تو سوا ڪجهه بي وڻي ٿو ڪين ڪي،
نام ڪو تون ڏي پرين بي نام کي.
مان فڪر ۾ آهيان ڦٽجي پيو،
پيار سان پيالو پيارج سام کي.
زندگي پن ڇڻ بڻائي تو ڇڏي،
ڪر سبز جيون سندي تون لام کي.
نير نيڻن مان وهائي “مور” ٿو،
ڪجهه مغيري سمجهه تون بي مام کي.