شاعري

ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1845
  • 485
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور مغيري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

نقابن مان ڏسڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني،

نقابن مان ڏسڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني،
حجابن ۾ لڪڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني.

اُلارين ٿي مٺي اَبرو، نھارين ٿي کڻي نظرون،
ڪري قيدي ڪـھڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني.

دري کولي هوائن ۾، وکيري وار مکڙي تي،
وري مرڪي تڪڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني.

بھارن جي وڌي رونق، گلابن ۾ نئين رنگت،
فضائن ۾ گهمڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني.

وڳو ناسي بدن وارو، پرين کيچل ۾ اڊڙي پيو،
مزاقن ۾ رسڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني.

مٺي محفل ڀري ۾ تو گلن جا هارا پارايا،
اهو ٿورو ڪرڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني.

اسان کي ته اچڻ سان ئي، نوازش ۾ نھوڙي وئين،
مغيري سو ملڻ تنھنجو، وڻي ڏاڍو ويو جاني.

(عاشق نظاماڻيءَ جي آواز ۾ ڳايل )