شاعري

ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1845
  • 485
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور مغيري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

وري يادگيري وري پوپري،

وري يادگيري وري پوپري،
وري نيڻ پيا هِن تري پوپري.

وري سُرمئي شام جي ساعتن،
کلي بِشتَ جي ڪا دري پوپري.

وري مرڪَ مھڪار، کيڪار جي،
کپي ڀاڳوندي ڀري پوپري.

وري نيڻ راهن تي آهن رکيا،
آهي چاهه ۾ دل چري پوپري.

وري پاڻ پڄري ۽ پڄرون پيا،
ڳري ميڻ بڻجي، ٻري پوپري.

اچي ڏس اسان جي تون حالت هتي،
مان ماڻهو لڳان ٿو ٿـَري پوپري.

مڃان ٿو اوهان جي سري ٿي مگر،
اسانجي نه تو ريءَ سَري پوپري.

ويو سال گذري نه آئين اڃان،
اچي ٺھه پوان شل ٺـري پوپري.