شاعري

ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

مور مغيريءَ جي شاعري عشق، پيار، محبت ۽ وطن دوستيءَ سان ڀرپور آهي. هن جي شاعري سنڌي ادب جو املهه ميراث آهي. سندس شاعري ادب ۾ پنھنجي الڳ حيثيت والاري ٿي. مورَ جو ادبي سفر ويھن سالن جي وشال عرصي تائين پکڙيو پيو آهي. جنھن ادب جي ميدان تي مسلسل رياضت ڪري، پاڻ مڃايو آهي ۽ پنھنجو الڳ مقام ٺاهيو آهي.
  • 4.5/5.0
  • 1845
  • 485
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • مور مغيري
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book ڳوڙها ڳوڙها ڳـَلَ

آ هلي هڪ وار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري،

آ هلي هڪ وار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري،
پـُرُ پيالو پيار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

نيڻ نيڻن سان ملائي ويهه ٿي اڄ ويجهڙو،
پيو ڪيان ديدار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

تو ڏني جيڪا غمي سا گهر ڪري ويهي رهي،
هاڻ هي غم ٽار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

دل جڏهن کان تو لُٽي، بازي سموري تو کَٽي،
مون مڃي آ هار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

چيٽ ۾ آئين اڳي،آيو وري بي چيٽ آ،
چيٽ ۾ دل ٺار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

گل ٽـڙي آهن پيا، پوپٽ مِڙي آهن پيا،
ٿي وري ڦولار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

تو سوا جيون ڪھاڻي جا ورق وکري ويا،
ڪين دلڙي ڳار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

ياد ماضي کي ڪري اڄ يادگيري بي رُني،
ڀاڪارن جا هار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

مان پراڻو آهيان نوڪر اوهان جي نانءَ جو،
تون به ٿي ”ڀوتار“ ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.

“مور” جي تو کانسوا گذري نٿي هڪ بي گهڙي،
گڏ مغيري گهار ٻيھر، دل گهري ٿي سانوري.