وري مند آئي، نه آئين پرين تون،
سرنھن جي ڦلائي، نه آئين پرين تون.
اسان پاليون کوڙ دل ۾ اميدون،
هيون سڀ اجائي نه آئين پرين تون.
پيا نيڻ برسات وانگي وسن ٿا،
ناهي ننڊ ڪائي، نه آئين پرين تون.
جتي گڏ مِلي ۽ کِلي خوش ٿياسي،
جتي ٿي رسائي، نه آئين پرين تون.
پيو چنڊ کان مان پڇاڻو ڪيان ٿو،
ملي شل وڌائي، نه آئين پرين تون.
هٿن سان، وئين جام جيڪو پياري،
کپي سا سوائي، نه آئين پرين تون.
نظر سان، نظر جي نشاني ٿيڻ سان،
کتس مان اُڪائي، نه آئين پرين تون.
وڏا مٽَ مئي جا اسان کي پياري،
ڪيو تو نشائي نه آئين پرين تون.
اسان وٽ هميشه اوهان لاءِ محبت،
رهندي اها ئي، نه آئين پرين تون.
مغيري رڳو “مور” توتي لکي ٿو،
غزل، گيت، وائي نه آئين پرين تون.