ڪيئن رات گذري، اچي چنڊ کان پڇ،
اکين ۽ اوجاڳن ڦٽل ننڊ کان پڇ.
ڪري نير نالا ڳـَلن تي وهن ٿا،
رِلِن جي مٿان ڄڻ لڳو کنڊ کان پڇ.
خوابن جا منظر ٿي سڏڪا ويا هن،
مٺي هر گهٽي جي اچي ڪنڊ کان پڇ.
ضرب تو اسان جي ڪئي زندگي آ،
خيالن جي ڪٽ-جوڙ ۽ ونڊ کان پڇ.
اجاڙي ڇڏي آهي اڌمن جواني،
جدائيءَ جي جانب اچي جنڊ کان پڇ.
پيالن ۾ ديوانگي پئي لڳي ٿي،
مکڻ “مور” مصري اچي کنڊ کان پڇ.